Het was vochtig, koud weder, maar windstil. Ter hoogte van de boomtoppen hing boven de dierentuin een dunne deken van nevel, wat overbodig scheen, want het wolkendek daarboven bleef al enige dagen achtereen ondoordringbaar voor de zon. Men vierde een geboortefeest, dat van de belangrijkste Geboorte aller tijden nog wel, maar van een feeststemming was Treger niets gebleken: het was de ergste tijd van het jaar. 'Wie heeft dat uitgevonden?' vroeg hij zich af. 'Hoewel: Oudjaar is misschien nog erger.'
Vrijwel niemand wist meer, wat Kerstmis inhield of betekende. 'Eigenlijk niemand,' stelde Treger vast. Hij was nog enige uren tevoren, omtrent half één in de namiddag, naar de korte Mis geweest, die op werkdagen tussen de middag in de kleine kapel van de kerk op het -plein werd opgedragen. In die lelijke negentiende-eeuwse ruimte met zijn naakte planken vloer, gipsen beelden en smoezelige wanden en ramen rook het naar stof, misschien om de gelovigen hun sterfelijkheid in te prenten. Maar toch werden die vloer, de banken de altaartafel volgens elk eerlijk oordeel wel degelijk schoongehouden. Waar kwam dan die lucht vandaan? 'Het is een mysterie,' dacht Treger. (...)
Uit: Bezorgde Ouders - Gerard Reve
pag.9
Veen, Uitgevers - Utrecht/Antwerpen
1988
ISBN 90-204-2249-9
Geen opmerkingen:
Een reactie posten